Αλεξάνδρεια: Η Ερμητική Ηλιακή Πόλη της Θύμησης - Ρόμπερτ Μποβάλ

3

Ο Βρετανός συγγραφέας Lawrence Durrell έγραψε ότι η Αλεξάνδρεια ήταν η «πόλη της θύμησης!»[1] Αυτή η ασυνήθιστη, για μία πόλη, προσωνυμία, έχει μία πολύ ειδική αντήχηση σε εμένα. Ο λόγος είναι ότι είμαι δεμένος με αυτή την πόλη μέσω ενός αόρατου ομφάλιου λώρου που απλώνεται πίσω, μέχρι την εποχή που η Αίγυπτος ήταν ακόμα ένα βασίλειο και η Αλεξάνδρεια ήταν ακόμα μία κοσμοπολίτικη πόλη διαφορετικών φυλών και πίστεων.

2

Γεννήθηκα το 1948 στην Αλεξάνδρεια από γονείς ανάμικτων προελεύσεων: Μαλτέζικων, Ιταλικών, Βέλγικων και Συριακών, με τα ίχνη της τελευταίας να φτάνουν μέχρι τους προ-Ναπολεωνικούς καιρούς στο Κάιρο, το 1785. Μεγάλωσα, ανυποψίαστος για τον υπόλοιπο κόσμο, στις Μεσογειακές τουρκουάζ ακτές της πόλης αυτής, στα στενά της σοκάκια, τα αρωματισμένα από τα καταστήματα ιδιοκτητών που ήταν Άραβες, Αρμένιοι, Έλληνες, Ιταλοί, Μαλτέζοι, όντας Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι, τότε ανακατεμένοι σαν φίλοι και γείτονες. Ήταν στην Αλεξάνδρεια που κατά την διάρκεια εκείνων των ευτυχισμένων ημερών της νιότης, ανέπτυξα μία ακόρεστη όρεξη για τα βιβλία, ιδιαίτερα για τα ιστορικά, και διάβαζα κάθε βιβλίο που έπεφτε στα χέρια μου. Βρισκόμουν, το ξέρω τώρα αυτό, σε μία αναζήτηση, μία Ερμητική αναζήτηση, μία αναζήτηση κατανόησης τού ποιοι είμαστε βαθιά μέσα στις ψυχές μας. Ήμουν, υποθέτω, σε αναζήτηση της ψυχής του κόσμου. Η Αλεξάνδρεια ήταν, και είναι ακόμα, μία πόλη μνημών. Η απλή αναφορά του ονόματός της ανασύρει κατευθείαν, όχι μόνον μνήμες της νιότης μου εκεί, αλλά επίσης, ακόμα περισσότερο, μίας λαμπερής και δραματικής ιστορίας που πηγαίνει πίσω, μέχρι τον 4ο αιώνα προ Χριστού.  Μέγας Αλέξανδρος, Πτολεμαίος, Καίσαρας, Κλεοπάτρα, Μάρκος Αντώνιος, Υπατία, Ευκλείδης, Σεράπειον, η Μεγάλη Βιβλιοθήκη, ο Φάρος, όλα στριφογυρίζουν στον αφυπνισμένο νου και τρεμοφέγγουν  σαν μία, στολισμένη με κοσμήματα, τιάρα ανάμνησης. Όμως δεν είναι μόνον αυτά. Είναι, επίσης, οι εξωτικοί και ρομαντικοί χαρακτήρες από την νουβέλα τουDurrell, The Alexandria Quarter [ΣτΜ: Λόρενς Ντάρελ, Αλεξανδρινό Κουαρτέτο] σταχυολογημένοι από την πραγματική Κοσμοπολίτικη κοινωνία του 1940, η όμορφη Μελίσα, η παθιασμένη Κλέα, η σκανδαλιστική Τζαστίν και ο μυστικιστικός φιλόσοφος Μπαλτάζαρ. Συνέβησαν τόσα πολλά σε αυτήν την αρχαία υβριδική Μητρόπολη, που βιβλία για την ιστορία της γεμίζουν τα ράφια παλιών και νέων βιβλιοθηκών. Ήταν στην Αλεξάνδρεια, επίσης, όπου μεταφράστηκε για πρώτη η Βίβλος από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά, και όπου ο Ευαγγελιστής Αγ. Μάρκος μαρτύρησε και το σώμα του πετάχτηκε στην θάλασσα. Εδώ λέγεται ότι μουμιοποιήθηκαν και θάφτηκαν οι Μάγοι της Γέννησης, για να κλαπούν από Βενετούς ναύτες και να καταλήξουν στον Καθεδρικό της Κολωνίας, στην Γερμανία. Από όλες αυτές τις εξωτικές ιστορίες όμως, αυτή που έχει επηρεάσει περισσότερο τον κόσμο, και παρ’ όλα αυτά είναι η λιγότερο ειπωμένη και γνωστή, είναι αυτή των μυστηριωδών και ανώνυμων Ερμητιστών και των βιβλίων τους, τουCorpus Hermeticum [ΣτΜ: λτν. Ερμητικό Σώμα, έτσι αποκαλούνται όλα τα έγγραφα που αποτελούν τον πυρήνα της Ερμητικής παράδοσης]. Σήμερα, ακόμα και στην ίδια την Αλεξάνδρεια, πολύ λίγοι γνωρίζουν ποιοι ήταν αυτοί οι Ερμητιστές και τι περιέχονταν στα Ερμητικά[2], ή τις εκπληκτικές, παράξενες και στοιχειωμένες συνέπειες που είχαν στην Δυτική κουλτούρα. Ο Garth Fowden, Ερευνητής Καθηγητής στο Κέντρο Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών στην Αθήνα, και διακεκριμένος ειδήμονας στα Ερμητικά, έγραψε:

 «Για κάθε έρευνα σχετική με τον κοινωνικό περίγυρο του Ερμητισμού, με ή χωρίς την Αίγυπτο, η Αλεξάνδρεια είναι το φυσικό σημείο αφετηρίας…»[3]

Ο σκοπός όμως αυτού του άρθρου δεν είναι, φυσικά, μία ανασκόπηση των Ερμητικών. Στόχος μου είναι να δείξω ότι η Αλεξάνδρεια ήταν σχεδιασμένη να είναι μία ηλιακή πόλη, αυτό που σήμερα θα προτιμούσα να αποκαλώ, μία Ερμητική πόλη. Ας κάνουμε λοιπόν ένα φανταστικό ταξίδι στον χρόνο και ας πάμε πίσω, στην Αλεξάνδρεια της πρόσφατης αρχαιότητας. Πρώτα όμως χρειάζεται να ανασηκώσουμε ένα πέπλο που ήταν απλωμένο πάνω σε αυτή την πόλη των πόλεων: γιατί, μπορεί σήμερα η Αλεξάνδρεια να είναι μία μεγάλη αστική πόλη με όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα της μοντέρνας κουλτούρας, με Αμερικανικά fast-foods, πολυκαταστήματα και καφετέριες, και τα έξι εκατομμύρια του δυνατού πληθυσμού της να είναι κυρίως Μουσουλμάνοι,  όμως αυτό το αστικό κέντρο, μείγμα ανατολής-δύσης, υποκρύπτει μία, πραγματικά, πολύ διαφορετική πόλη, μία θαυμαστή κλασσική μητρόπολη, τόσο θαυμαστή που, αν και στην πραγματικότητα έχει εξαφανιστεί, συνεχίζει να ζει παντοτινά στην συλλογική μνήμη και φαντασία του κόσμου.

Όταν γράφτηκαν τα Ερμητικά στην Αλεξάνδρεια, τον 1ο αι. Κ.Ε., αυτή η παγκόσμια μητρόπολη είχε ήδη ζωή πέντε αιώνων, και είχε επιβιώσει από πολλές δραματικές αλλαγές που συνέβησαν από τότε που ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, το 331 π.Κ.Ε. Πριν την έλευση του Αλέξανδρου, η Αίγυπτος είχε υποφέρει από μία βίαια κατοχή από τους Πέρσες οι οποίοι βεβήλωσαν και κατέστρεψαν πολλούς από τους ναούς της, ακόμα και ολόκληρες πόλεις, αφήνοντας την χώρα άσχημα σημαδεμένη, υλικά και πνευματικά. Όταν ο Αλέξανδρος νίκησε τον Περσικό στρατό του Δαρείου του 3ου στην Ισσό της Συρίας και κατόπιν έκανε την είσοδό του στην αρχαία γη του Νείλου προελαύνοντας θριαμβευτικά, δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός, ότι μεταχειρίστηκαν τον 24χρονο Μακεδόνα ήρωα σαν θεό, σαν έναν φαραώ που επέστρεφε για να απελευθερώσει την Αίγυπτο. Οι ιερείς της Αιγύπτου γνώριζαν ήδη τον μύθο της γέννησης του Αλέξανδρου, όπως επίσης και το ότι από τα παιδικά του χρόνια αυτός ο νεαρός και γενναίος πρίγκιπας καλλιεργούσε την πίστη ότι ο πραγματικός του «πατέρας» ήταν ο ηλιακός θεός της Αιγύπτου, Αμούν [ΣτΜ: έτσι προφέρεται στην Κοπτική γλώσσα ο θεός Άμμων, ή Άμων, ή Άμεν, ή Ιμν (ο κρυμμένος). Στην Αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστός ως Ζευς Άμμων],  του οποίου το Μαντείο βρισκόταν στην όαση Σίβα [ΣτΜ: Αμμώνειον]. Την πίστη αυτή είχε εντυπώσει στο νου του νεαρού Αλέξανδρου η πανέμορφη, πολύ δυνατή και ιδιαίτερα μυστικιστική μητέρα του, η Ολυμπιάδα. Η Βασίλισσα Ολυμπιάδα υπήρξε ιέρεια του Μαντείου του Δία στη Δωδώνη, το οποίο μετέπειτα αδελφοποιήθηκε με το Μαντείο του Αμούν στη Σίβα. Η Ολυμπιάδα, προικισμένη με μία βαθιά μυστικιστική φύση, πίστευε ότι προορίζονταν να γίνει μητέρα ενός θείου τέκνου το οποίο θα κατακτούσε και συνένωνε τον γνωστό κόσμο όπως ο Διόνυσος, ο γοητευτικός και ηρωικός υιός του Δία και της θνητής Σεμέλης. Για τους Έλληνες, ο Ζευς συγγένευε με τον Αμούν. Όταν η Ολυμπιάδα παντρεύτηκε τον Φίλιππο τον 2ο της Μακεδονίας, το 357 π.Χ., η Αίγυπτος ήταν στην κατοχή των Περσών, παραδοσιακά εχθρών των Ελλήνων. Την νύχτα του γάμου της ισχυρίστηκε ότι την επισκέφθηκε ο θεός Ζευς-Αμούν και την κατέστησε έγκυο. Το όνειρο του Αλέξανδρου πάντως δεν ήταν απλά να συνενώσει τον γνωστό κόσμο, αλλά και να τον κυβερνήσει από μία πόλη αφιερωμένη στη σοφία και τη μάθηση, ένα πνευματικό καταφύγιο στο οποίο οι πολυμαθείς μελετητές θα μοιράζονταν την γνώση και τις ανακαλύψεις τους ώστε να διαφωτίσουν τον κόσμο. Είναι πολύ πιθανό, επίσης, ότι μία τέτοια ιδέα μπορεί να του είχε εμφυσήσει ο Αριστοτέλης που ήταν δάσκαλός του για πολλά χρόνια. Ο Αριστοτέλης στο διάσημο έργο του, Πολιτικά, εξετάζει διάφορα συστήματα συνταγμάτων και την Ιδανική Πολιτεία, πράγματα που σίγουρα πρέπει να είχε συζητήσει με τον Αλέξανδρο. Θα ήταν η μελλοντική Αλεξάνδρεια, αυτή η «Ιδανική Πολιτεία»; Σίγουρα έγινε το παγκόσμιο κέντρο μάθησης για κάμποσους αιώνες, όπως επίσης και ο τόπος του οποίου οι κάτοικοι έβλεπαν τους εαυτούς τους ως «κοσμοπολίτες», πολίτες του Κόσμου, εκεί όπου όλες οι θρησκείες και οι φυλές μπορούσαν να συνυπάρξουν. Ο όρος «κοσμοπολίτης» πιθανά προέρχεται από την δήλωση που έκανε ο Διογένης της Σινώπης (π. 415 π.Χ.) [ΣτΜ: Διογένης ο Κυνικός ή ο Σινωπεύς] όταν ρωτήθηκε σε ποια πολιτεία ανήκε. Απάντησε: «Είμαι ένας πολίτης του Κόσμου» -Κοσμοπολίτης. Η Αλεξάνδρεια ήταν πιθανά, ότι πιο κοντινό σε μία «Κοσμοπολίτικη Ουτοπία» που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.

 

Η παράδοση λέει πως ήταν ο αρχιτέκτονας Δεινοκράτης ο Ρόδιος, ο οποίος κατόπιν διαταγής του Αλέξανδρου έκανε τα σχέδια της πόλης της Αλεξάνδρειας. Η διαρρύθμιση της νέας πόλης πάντως, δείχνει μία Αιγυπτιακή επιρροή, και εξαιτίας της έλλειψης κατάλληλων λέξεων, μπορεί να οριστεί ως «ηλιακή», κάτι σαν «Πόλη του Ηλίου», για να εξομοιωθεί κατά κάποιον τρόπο, πιθανά, με την Ηλιόπολη, την πρότυπη «Πόλη του ήλιου» του αρχαίου κόσμου, ή τους μεγάλους ηλιακούς ναούς του Αμούν-Ρε στο Καρνάκ και το Λούξορ.[4]  Πάρτε, για παράδειγμα, τις δύο κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης, την Κανωπική Οδό και την οδό του Σώματος. Η Κανωπική Οδός εκτείνεται από την δύση προς την ανατολή με κατεύθυνση προς την πόλη Κάνωπο, περίπου 20 χλμ. από την Αλεξάνδρεια, και η οδός του Σώματος από το νότο προς τον βορρά διασχίζοντας την Κανωπική Οδό ώστε να σχηματίσουν έναν τεράστιο σταυρό, στο κέντρο του οποίου ήταν η Αγορά, η παραδοσιακή πλατεία ή δημόσια αγορά που βρισκόταν στην καρδιά των περισσότερων αρχαίων Ελληνικών πόλεων. Η Κανωπική Οδός πήρε πιθανά το όνομά της από τον Κάνωπο, τον θρυλικό Ομηρικό θαλασσοπόρο, πλοηγό του στόλου του Μενέλαου στην Ιλιάδα. Σύμφωνα με τον μύθο του Ομήρου, η πόλη Κάνωπος (σημερινό Αμπουκίρ) στην Αίγυπτο ιδρύθηκε από τον Μενέλαο που της έδωσε το όνομα αυτό προς τιμήν του πλοηγού τού πλοίου του που πέθανε στις ακτές της. Ο Όμηρος λέει πως ο Μενέλαος έχτισε ένα τέμενος στη μνήμη του εκεί, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε αργότερα η πόληΑπό τον Πτολεμαίο τον 3ο χτίστηκε αργότερα στην πόλη Κάνωπο ένας ναός  αφιερωμένος στον Όσιρι. 

Ο Ηρόδοτος, γράφοντας περίπου έναν αιώνα πριν την ίδρυση τηςΑλεξάνδρειας, ισχυρίστηκε ότι υπήρχε εκεί στην περιοχή αυτή ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή Σύμφωνα μεκάποιους Αιγυπτιολόγους πάντως, η επωνυμία «Κάνωπος» δόθηκε διότι ο δρόμος οδηγούσε σε ένα ναό όπουπροσκυνητές κατέθεταν «κανωπικά αγγεία» που χρησιμοποιούνταν σε νεκρώσιμες τελετές. Είναι γνωστό ακόμα πως ο Αλέξανδρος είχε ισχυριστεί ότι καταγόταν από τον Διόνυσο και τον Ηρακλή, τους οποίους ο ιστορικός και συγγραφέας Ηρόδοτος συσχέτιζε με τον Αιγυπτιακό θεό Όσιρι μέσα στα διάσημα βιβλία του Ιστορίες που ο Αλέξανδρος είχε διαβάσει επιμελώς. Έτσι, τουλάχιστον από τα χρόνια του Ηροδότου ήταν γνωστό πως στην πόλη Ηράκλειον, κοντά στο σύγχρονο Αμπουκίρ, υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή-Όσιρι. Ο μελλοντικός Κανωπικός Οδικός άξονας, αν εκτεινόταν προς τον ανατολικό ορίζοντα θα περνούσε κοντά από το Ηράκλειον, κάτι που στον Αλέξανδρο είχε σίγουρα γίνει γνωστό. Το Ηράκλειον αργότερα καταβυθίστηκε εξαιτίας ενός τρομακτικού σεισμού, αλλά νακαλύφθηκε και πάλι πρόσφατα από Γάλλους θαλάσσιους αρχαιολόγους. 

Alex

Στα δύο άκρα της Κανωπικής Οδού υπήρχαν πύλες που οδηγούσαν μέσα και έξω από την πόλη της Αλεξάνδρειας. Η δυτική πύλη αποκαλούταν η «Πύλη της Σελήνης», ενώ η ανατολική ήταν η «Πύλη του Ηλίου». Αν και ιστορικοί έχουν θεωρήσει πως το σχέδιο διαρρύθμισης της πόλης ήταν βασισμένο στο κλασσικό Ελληνικό σύστημα δικτύων, έχει τονιστεί πως πολύ παλαιότερες Αιγυπτιακές πόλεις, όπως η ΑκχετΑτόν, η «ηλιακή» πόλη του Ακενατών στην Τελ ελ Αμάρνα, είχε επίσης σχεδιασμό δικτύων.

map-photophop

 

Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Αλέξανδρος  είχε εξαγγελθεί ως φαραώ της Αιγύπτου, ένας ρόλος που τον συσχέτιζε με τον θεό-ήλιο της Αιγύπτου, Αμών-Ρα. Ως φαραώ, ο Αλέξανδρος θεωρείτο πως ήταν η μετενσάρκωση του Ώρου, του ηλιακού θεού-γεράκι, ή με άλλα λόγια, ένας ηλιακός Ώρος-βασιλέας. Η θεία γέννηση ενός τέτοιου Ώρου-βασιλέα συσχετιζόταν με την πρώτη εμφάνιση κατά την αυγή, του αστέρα Σόθις (σύγχρονου Σείριου), η οποία στην αρχαιότητα συνέβηκε κοντά στο θερινό ηλιοστάσιο.  Την εποχή του Αλέξανδρου, στη περιοχή της Αλεξάνδρειας, το κοσμικό αυτό γεγονός συνέβη στις 20 Ιουλίου του Ιουλιανού ημερολογίου, και δεν μπορεί να είναι σύμπτωση το γεγονός πως πολλοί κλασσικοί συγγραφείς όρισαν την ημερομηνία της γέννησης του Αλέξανδρου, ηλιακού βασιλέα, τώρα, της Αιγύπτου, σε αυτή την ίδια ημερομηνία. Θα ήταν απίθανο, γνωρίζοντας το μυστικιστικό στοιχείο της γέννησης του Αλέξανδρου και της στέψης του ως ενός θείου Ώρου-βασιλέα της Αιγύπτου, και γνωρίζοντας, επίσης, ότι κεντρικοί άξονες των πόλεων και κύριοι ναοί στην Αίγυπτο συχνά ευθυγραμμίζονταν με την ανατολή του ηλίου σε μία σημαντική ημέρα. Θα ήταν εντελώς απίθανο και αρκετά παράτυπο προς την πνευματική κατάσταση των σχεδιαστών της Κανωπικής Οδού, ο κύριος άξονας της οποίας πιθανά είχε αποφασιστεί από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, να μην είχε μία ανάλογη ηλιακή ευθυγράμμιση φιξαρισμένη σε μία σημαντική ημέρα που σχετιζόταν με την ηλιακή θεία φύση του Αλέξανδρου.

Η ευθυγράμμιση της Κανωπικής Οδού είχε καθοριστεί να είναι κάπου 24 μοίρες βόρεια της ανατολής. Αυτό επιβεβαιώθηκε το 1860 από τον επιφανή Αιγύπτιο αστρονόμο Μαχμούτ Ελ Φαλακί Μπέη, ο οποίος έκανε ανασκαφές και  έδειξε ότι υπήρχαν έντεκα κύριες οδοί που εκτείνονταν παράλληλα με το πλάτος της αρχαίας πόλης, και επτά άλλες που εκτείνονταν, επίσης, παράλληλα η μία με την άλλη, αλλά σε ορθές γωνίες προς τις άλλες έντεκα. Οι δύο κύριες αρτηρίες ήταν η Κανωπική Οδός που κατέτρεχε το μήκος της πόλης και η Οδός του Σώματος που κατέτρεχε το πλάτος της. Διάφορα δοκιμαστικά ορύγματα και τάφροι που ξεθάφτηκαν από τον Μαχμούτ Μπέη τεκμηρίωσαν πως η Κανωπική Οδός είχε μήκος περίπου 2300 μέτρα και κατεύθυνση 24° βόρεια της ανατολής, με ακρίβεια +/- 30 λεπτών. Αυτή η συγκεκριμένη ευθυγράμμιση δεν φαίνεται να είναι συμπτωματική. Τα σημεία ανατολής του ήλιου στον ανατολικό ορίζοντα, παρατηρούμενα από την Αλεξάνδρεια, κυμαίνονται μεταξύ 28° νότια της ανατολής (χειμερινό ηλιοστάσιο) και 28° βόρεια της ανατολής (θερινό ηλιοστάσιο) με το μέσο σημείο, ακριβώς στην ανατολή, να πέφτει πάνω στην εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία. Ο Πλούταρχος στο έργο του, Η Ζωή του 

Αλεξάνδρου, τον 1ο αιώνα, μας λέει ότι, «Ο Αλέξανδρος είχε γεννηθεί την 6η ημέρα του μηνός Εκατωμβαίου, μήνα τον οποίο οι Μακεδόνες αποκαλούσαν Λους, την ίδια ημέρα που κάηκε ο ναός της Ντιάνας στην Έφεσσο …»

1λεγόταν ο πρώτος μήνας στο Ελληνικό έτος, και ξεκινούσε κατά την πρώτη νέα σελήνη, αμέσως μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Έχει υπολογιστεί πως το 356 π.Κ.Ε., το έτος της γέννησης του Αλέξανδρου, η νέα σελήνη μετά το θερινό ηλιοστάσιο ήταν στις 14 Ιουλίου (Ιουλιανού ημερολογίου), συνεπώς η γέννηση του Αλέξανδρου έπεσε έξι ημέρες αργότερα, στις 20 Ιουλίου. Ο ήλιος τότε ήταν στον αστερισμό του Λέοντα, γεγονός που μπορεί επίσης να εξηγεί τις λεόντειες ιδιότητες τις οποίες αρχαίοι συγγραφείς απέδιδαν στον Αλέξανδρο. Όπως είπαμε πριν, ο Αλέξανδρος ο ίδιος πιθανά καθόρισε την ευθυγράμμιση του κεντρικού άξονα της μελλοντικής πόλης της Αλεξάνδρειας που αργότερα έγινε γνωστός ως Κανωπική Οδός, και έτσι είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε πως αυτός ο άξονας, ο οποίος είναι περίπου 24° βόρεια της ανατολής, στόχευε τον ανατέλλοντα ήλιο στις 20 Ιουλίου (Ιουλιανού ημερολογίου).

 


 

 

Ο Ρόμπερτ Μποβάλ παρουσίασε αυτή την υπόθεση στο βιβλίο του TALISMAN: Sacred Cities, Secret Faith(Penguin Books, 2004, pp. 204-209). Αργότερα, το 2012, ο αστρονόμος Giulio Magli του Πολυτεχνείου του Μιλάνου και η συνάδελφός του Dr. Luisa Ferro, μία αρχιτέκτονας της ίδιας πολυτεχνικής σχολής, δανειζόμενοι κυρίως στοιχεία από αυτό το βιβλίο, επιβεβαίωσαν αυτή τη θεωρία (G. Magli andL. Ferro “The Astronomical Orientation of the Urban Plan ofAlexandria”, Oxford Journal of Archaeology, Volume 31, Issue 4, November 2012, Pages: 381–389). Το Oxford Journal of Archaeology [ΣτΜ: Περιοδικό Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Όξφορντ] δημοσιεύει στο επόμενο τεύχοςτου Volume 32.2, το παρακάτω κείμενο:

Στο δοκίμιο με τίτλο Ο αστρονομικός προσανατολισμός του αστικούσχεδίου της Αλεξάνδρειας έχουμε χρησιμοποιήσει ενδελεχή αρχαιοαστρονομικά και αρχαιολογικά επιχειρήματαγα να δείξουμε ότι ο κύριος άξονας της Αλεξάνδρειας κατευθυνόταν προμελετημένα προς την ανατολή του ηλίου την ημέρα της γέννησης του Αλεξάνδρου και του αστέρα του βασιλιά Ρέγκουλους. Μετά τη δημοσίευση ενημερωθήκαμεότι ένας παρόμοιος ηλιακός προσανατολισμός του κεντρικού άξονα της Αλεξάνδρειας, επίσης σχετιζόμενος με τηνγέννηση του Αλεξάνδρου, είχε ήδη προταθεί το 2004 στο βιβλίο ‘Talisman:Sacred Cities, Secret Faith’ των Ρόμπερτ Μποβάλ και Γκράχαμ Χάνκοκ (Penguin Books, London 2004), των οποίων το προβάδισμα στην εκπόνηση αυτής της ιδέας αναγνωρίζεται επομένως εδώ.»

 


 

[1] Lawrence Durrell. The Alexandria QuartetClea. 1960

[2] Χρησιμοποιώ εδώ τον τίτλο «Ερμητικά», εννοώντας τους δεκαοκτώ libelli [ΣτΜ: λτν.πλθ. του Libellus, Λίβελος ή λιβελογράφημα. Ο συγγραφέας λοιπόν εννοεί «δεκαοκτώ λίβελους»] του CorpusHermeticum, όπως επίσης το Λατινικό κείμενο, Asclepius [ΣτΜ: Ασκληπιός] και τα Αποσπάσματα του Στοβαίου [ΣτΜ: ο συγγραφέας αναφέρεται στο έργο του Ιωάννη Στοβαίου (5ος αι. Κ.Ε.) που έγινε γνωστό ως «Ανθολόγιο» και αποτελείται από 500 και παραπάνω αποσπάσματα από έργα φιλοσόφων, ποιητών και ρητόρων], όπως συντάσσονται και καθορίζονται από τον Walter Scott στο βιβλίο του:  HermeticaTheAncientGreekandLatinwritingswhichcontainReligiousorPhilosophicalTeachingsascribedtoHermesTrismegistus, Shambhala Publications Inc. ed. Boston 1993, pp. 15-22 [ΣτΜ: μία απόδοση του τίτλου του βιβλίου είναι, Ερμητικά, Τα Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά γραπτά που περιέχουν Θρησκευτικές και Φιλοσοφικές Διδασκαλίες αποδιδόμενες στον Ερμή Τρισμέγιστο].

[3] Garth Fowden, The Egyptian Hermes, Cambridge University Press, 1986, p.161

[4] Μέσα στα ιερά των ιερών του ναού του Λούξορ, χτίστηκε ένας τόπος λατρείας για τον Μέγα Αλέξανδρο.